Het Agentic Internet: de volgende stap na MCP

Tot nu toe beschouwden we AI als een losse toevoeging aan bestaande software. Een slimme functie in je applicatie die een tekst samenvat, of een script dat wat data analyseert. Maar wat er nu ontstaat, gaat een stap verder.

Met MCP kunnen AI-agents niet alleen data lezen, maar ook begrijpen waar die data vandaan komt en wat ermee gedaan kan worden. Een agent kan bijvoorbeeld toegang krijgen tot je CRM, database of cloudomgeving en daar zelfstandig acties uitvoeren. Dat klinkt spannend, maar het is exact waar de technologie naartoe beweegt.

Je kunt het zien als een verschuiving van automatisering naar coördinatie. Waar API’s ooit dienden als een manier om systemen te laten samenwerken, voegen agents daar intelligentie aan toe. Ze begrijpen de context, maken keuzes en kunnen meerdere stappen combineren tot een resultaat. In plaats van “voer deze handeling uit” zeg je straks: “los dit probleem op”.

Dat vraagt om een andere manier van denken over software. Geen eindeloze ketens van API’s meer, maar agents die zelfstandig met elkaar communiceren via standaarden als MCP.

MCP is ontworpen om AI toegang te geven tot de echte wereld. Niet door elke integratie opnieuw te coderen, maar via één uniforme taal waarmee modellen kunnen praten met tools, data en andere agents.

Een agent die MCP spreekt, hoeft niet te weten hoe een specifieke applicatie werkt. De MCP-server beschrijft zelf welke acties beschikbaar zijn en hoe die aangeroepen kunnen worden. Daardoor kan dezelfde agent vandaag met een SQL-database praten en morgen met een cloudplatform, zonder dat je de code hoeft aan te passen.

Dat klinkt misschien abstract, maar het principe is vergelijkbaar met wat HTTP ooit deed voor het web. HTTP maakte het mogelijk dat elke browser met elke website kon praten, ongeacht de onderliggende technologie. MCP doet dat nu voor intelligent gedrag.

Het resultaat is dat agents niet langer vastzitten aan één omgeving, maar kunnen samenwerken over systemen heen. Een analyse-agent kan informatie opvragen via een data-agent, die het vervolgens doorgeeft aan een rapportage-agent. Dankzij MCP begrijpen ze elkaar zonder dat ze ooit expliciet voor die samenwerking gebouwd zijn.

Die samenwerking tussen agents begint zich inmiddels in de praktijk te vormen. Anthropic gebruikt MCP in Claude om lokaal met bestanden te werken. Replit en Cursor hebben het geïntegreerd in hun ontwikkelomgevingen, zodat AI-assistenten direct toegang hebben tot projectcode en testresultaten.

Bij Genesys, een leverancier van klantcontactsoftware, communiceren meerdere agents via MCP om een klantvraag van begin tot eind af te handelen. De ene agent herkent de intentie van de klant, de volgende zoekt de juiste gegevens op, en een derde voert de actie uit in het CRM. Wat voor de gebruiker aanvoelt als één slimme assistent, is in werkelijkheid een team van agents dat samenwerkt via dezelfde standaard.

Dat is het Agentic Internet in zijn vroegste vorm: een digitaal ecosysteem waarin AI’s niet langer geïsoleerde tools zijn, maar deelnemers aan een gedeeld netwerk van context en actie.

Voor IT’ers biedt dit enorme kansen, maar ook nieuwe uitdagingen. Aan de ene kant maakt MCP het mogelijk om razendsnel nieuwe integraties te bouwen. Eén protocol kan de brug slaan tussen tientallen systemen, zonder dat je alles op maat hoeft te ontwikkelen.

Tegelijkertijd brengt het verantwoordelijkheden met zich mee. Agents die zelfstandig acties uitvoeren, moeten binnen duidelijke grenzen blijven. Een verkeerd ingestelde MCP-server kan een agent toegang geven tot meer dan de bedoeling is. Denk aan het risico van prompt injection of ongecontroleerde code-uitvoering.

Daarom verschuift de focus langzaam van het bouwen van AI naar het beheersen ervan. Bedrijven experimenteren met manieren om agents te laten werken binnen gecontroleerde omgevingen, met logging, toestemming en sandboxing. Vergelijk het met wat OAuth ooit deed voor API’s: een betrouwbaar kader waarin acties veilig uitgevoerd kunnen worden.

Het is ook een kwestie van vertrouwen. Als we straks agents toevertrouwen om beslissingen te nemen of processen uit te voeren, moeten we zeker weten dat ze zich aan de regels houden. Governance, beveiliging en auditing worden net zo belangrijk als de intelligentie zelf.

Hoewel het Agentic Internet nog in ontwikkeling is, is dit het moment om ermee te experimenteren. De technologie is open, de documentatie groeit, en er zijn al open-source MCP-implementaties beschikbaar waarmee je vandaag kunt beginnen.

Een simpel voorbeeld: koppel een AI-agent via MCP aan je monitoring-omgeving, en laat hem zelfstandig incidenten aanmaken of rapporteren. Of gebruik MCP om je buildpipeline aan te sturen: een agent die testresultaten analyseert en alleen een merge goedkeurt als alles voldoet aan vooraf bepaalde regels.

Het zijn kleine stappen, maar ze geven inzicht in hoe deze nieuwe laag van intelligentie zich gedraagt. En dat inzicht is goud waard, want de kans is groot dat MCP of een verwante standaard straks net zo vanzelfsprekend wordt als REST of GraphQL.

Als dit doorzet, verandert ook de manier waarop we software ontwerpen. We bouwen dan niet langer monolithische applicaties die alles zelf doen, maar losse agents die samenwerken binnen een gedeeld protocol.
Een applicatie wordt eerder een orkestratie van intelligenties dan een verzameling functies.

Dat idee klinkt misschien ver weg, maar het is precies hoe grote spelers als Microsoft, Google en Anthropic hun infrastructuur al aan het herontwerpen zijn. Waar wij nu microservices hebben, krijgen we straks microagents: kleine, doelgerichte componenten die zelfstandig kunnen redeneren en handelen.

Voor developers en architecten is dat een fascinerende verschuiving. De uitdaging verschuift van “hoe bouw ik dit” naar “hoe zorg ik dat deze agents elkaar begrijpen en niet in elkaars vaarwater komen”.

Het Agentic Internet is geen hype, maar een logische volgende stap in de evolutie van software. MCP vormt de technische basis waarop dat netwerk kan draaien.

Waar API’s ooit systemen verbonden, verbindt MCP nu intelligentie.
De komende jaren zullen bepalen hoe ver we die autonomie durven toe te laten. Maar één ding lijkt zeker: de manier waarop we met software omgaan, gaat opnieuw veranderen.

Agents worden onze digitale collega’s, niet om ons te vervangen, maar om ons te ontlasten. En MCP is de taal waarmee ze met ons en met elkaar kunnen praten.

Tekst: Samsor Wali